In de rij staan po-russki, dat doe je zo: je komt aan. Je vraagt wie de laatste is. Je meldt die persoon dat jij nu achter hem / haar staat. Je vertrekt, om bij een andere rij hetzelfde te gaan doen, of om koffie te halen. Zo sta je al gauw in drie rijen tegelijk.

Niemand die weet hoe lang de rijen echt zijn, want iedereen doet het zo. Je schuift aan. Je hebt geen idee voor hoe lang. Je blijft daar helemaal stoïcijns bij. Je schuift aan. Je visum vervalt in november, je hoopt tegen dan het begin van alle rijen bereikt te hebben, om het ding te verlengen. Je schuift aan. Je hebt tenminste koffie.