Wordt Kiev het nieuwe Grozny, en wat betekent dat dan? Wat moeten we denken van de Russische journaliste die zich deze week op een staatszender plots verzette tegen de oorlog in Oekraïne? Nog een keer Lopende zaken.
Lopende zaken #2
Het vervolg van de podcast van vorige week: nieuws van vrienden in Oekraïne + laten we niet vergeten dat in Rusland ook mensen wonen. Hier te beluisteren.
Lopende zaken
Ik schoof aan bij de podcast van De Morgen in een poging de oorlog in Oekraïne tastbaarder te maken, iets van een gezicht te geven. Je kunt het resultaat hier beluisteren.
Mopje uit de russosfeer
Ook in Rusland slaat de pandemie toe. In de Moskouse metro moet je handschoentjes aan. En het is verplicht om een mondmasker te dragen als je naar de winkel of de apotheek gaat.
Maar waar haal je zo’n mondmasker?
In de winkel of apotheek.
Aha. Maar daar mag je niet binnen zonder mondmasker?
Juist.
En dat mondmasker moet je binnen halen?
Juist.
Maar hoe kom je dan aan je eerste mondmasker?
…
…
Je eerste mondmasker… MOET JE VEROVEREN IN EEN STRAATGEVECHT.
Icarus
De dag na nieuwjaar
’t Is 2019. Ik zit in een keuken in Kiev. Met een kater. Te kijken naar een wedstrijdje staren.
Nachttrein
Nachttrein Moskou-Kiev. Een man die terugkeert naar Moldavië om zijn broer te begraven. Een Sovjettante die verklaart dat ze háár broer op zijn bek gaat slaan wanneer ze hem binnen veertien uur terugziet, “die vuile nazi”. De conducteur die vier jaar lang appels geplukt heeft in Sint-Truiden. Nog een man, die helemaal zit te glunderen over onze internationale coupé – “net zoals toen ik in de DDR diende!”
Meisjes, nee, jullie moeten niet op die bovenste slaapplanken kruipen, hier, jullie krijgen onze plaatsen, knikken de mannen naar de tante en mij. Dat doen ze in Europa niet he, zo hun plek afstaan aan vrouwen, voegt de tweede er nog aan toe. Vervolgens komen ze er wel gewoon bijzitten hierbeneden. En verschijnt er drie liter zelfgestookte wijn op tafel.
We arriveren aan de grens ergens tussen 3 en 4 uur ’s nachts. De ex-DDR-gediende stapte uit in het laatste stadje voor de grens, Brjansk. De Moldaviër moest van wagon veranderen, toen hij zijn ticket last minute kocht was er geen vrije plek meer voor het hele traject. Eerst bonken er aan Russische kant laarzen door de smalle gang langs de coupés: “Documenten!” Met vijf bestuderen ze mijn voetbalvisum, dat binnen een paar uur samen met het jaar aan een eind komt. De Sovjettante krijgt een knikje. De trein knarst. Drie kwartier later wordt de coupédeur weer opengegooid – een Oekraïense grenswacht in militaire outfit schijnt een zaklamp in mijn slaperige ogen: “Ooit op de Krim geweest?” De vingerafdrukken van de Sovjettante worden genomen.
We drinken het laatste restje wijn en draaien ons weer om op onze slaapbanken. Straks moet oudjaar nog gevierd worden.
Punk not dead
Eind december. Moskou
In de winkel zei de mevrouw van de handcrème – Nee, die moet je niet nemen, die is pas voor wanneer het echt koud wordt. Elke buitenlander die een match van de Wereldbeker deze zomer bezocht, mocht van president Poetin de rest van het jaar zonder visumellende Rusland in- en uitreizen. In juni zag ik de Rode Duivels Tunesië verpletteren in het stadion van Spartak Moskou, nu zijn het de laatste dagen dat ik van mijn voetbalvisum kan genieten.