Twee maanden, drie steden en twaalf rijen later is het zover – ik heb als Belgische in Rusland met succes een Wit-Russisch visum verkregen. Bij deze een onironische shout-out naar het consulaat van Wit-Rusland in Moskou: de vriendelijkste & meest efficiënte ambtenaren met wie ik ooit te maken kreeg.

Nu nog de laatste schakel, een route uitdokteren. Want buitenlanders mogen de grens tussen Wit- en gewoon Rusland niet over. Niet dat iemand je gaat tegenhouden – het probleem is net dat er geen grenscontrole is, de twee landen vormen een douane-unie, (Wit-)Russen kunnen vrij bewegen tussen beide. Maar als derdelander betekent het dat je het ene land illegaal uitreist en het andere illegaal binnenkomt.

Dat is voor januari, eerst een paar dagen naar huis voor kerst. Op weg naar de luchthaven schoot ik een wijs plaatje: een helikopter die landde op het Bolotnyi-eiland in het centrum van Moskou, op een paar honderd meter van het Kremlin.

Vorig jaar vertelde een journalist van Kommersant, Ruslands grootste kwaliteitskrant, me dat Vladimir Poetin tegenwoordig geen auto’s meer gebruikt om zich in de stad te verplaatsen, enkel nog helikopters. Elke keer ik er nu zo een zie, vraag ik me af of hij het is – die onzichtbare aanwezigheid die hier overal is en alles weet, als een kruising tussen het Grote Oog van Tolkiens Sauron en een mystieke orthodoxe heilige, groot voorhoofd en onaards aureool.

Mijn foto. Meer op Instagram: @jolieshvili.